I möcht öich hütt vo mene Ort chli brichte, woni immer wider drüber cha dichte. Wo mir ds Härz ufgeit und i cha entspanne u woni ging öppe häre plange. Wo d Zyt mängisch dörft blibe stah, wüu i so ungärn wider ga.

Mis geliebte, schöne Saaneland, mit dir verbindet mi es töifs, töifs Band. Jedesmal, weni hie darf sy, isch jede Chummer schnäll verby. Dini Wermi hüllt mi eifach y und alls, wo mi plaget,wird unwichtig u chly.

Es isch e Ort, wo für sich sälber spricht, wo mit ere intakte Bärgwält füre sticht. Wo jedi Seel zur Rueh laht cho, me düreschnuufet u heilsam isches o. Fescht verwurzlet sy hie Mönsch u Natur, d Luft isch früsch, ds Wasser pur. Hie chame sech no ufenang verlah, u weme Hilf bruucht, tuet me zämestah. Mis Saaneland, du tuesch mir guet, i schwäre Zyte gisch du mir Muet. U we mis Härz vor Glück zerspringt, bisch du ds erschte, wo mit mir singt u mir e glückleche Tag cha schänke, woni ou im Alltag no lang dra dänke.

Dä wundervoll Ort hett vili schöni Syte und isch e Reis wärt zu allne Jahreszyte. Im Früehlig d Bärgblüemli eim erfröie, im Summer schmöckts überall herrlech vom Höie, im Herbscht verzoubere syni Farbe eim no gly, im Winter sy dr Schnee u d Liechter eifach Magie.

Mis Saaneland, du tuesch mir so guet, drum hani di eifach i mim Bluet. Du gisch mir Chraft u Läbesfröid drzue, gloub mer, i überchume vo dir nie gnue. Dini Schönheit geit mer töif under d Hut, drum wetti am liebschte nie meh furt.

BÉATRICE BIBBIA, VALLAMAND-DESSUS